به لطف فناوری مدرن، نه تنها تلفن‌های ما تمام ارتباطات را انجام می‌دهند، بلکه تمام دستگاه‌های الکترونیکی دیگر ما می‌توانند زمانی که از طریق نصب یک شبکه خانگی و یک هاب مرکزی به یکدیگر متصل می‌شوند، با یکدیگر “گفتگو” کنند. این هاب به عنوان یک شبکه شناخته می شود و شما می توانید شبکه خانگی خود را ایجاد کنید تا همه ابزارهای الکترونیکی خود را در خانه در چند مرحله ساده به یکدیگر متصل کنید.
ابتدا، بیایید نگاهی به کارهایی که شبکه های خانگی می توانند انجام دهند بیاندازیم – و مهمتر از همه، چگونه می توانند در هزینه شما صرفه جویی کنند. سپس در مورد اجزای مختلفی که برای ایجاد یک شبکه خانگی استفاده می شود بحث خواهیم کرد.
شبکه خانگی چیست؟
شبکه خانگی یک سیستم ارتباط الکترونیکی است که تمام دستگاه های شما را به اینترنت و به یکدیگر متصل می کند. یک شبکه خانگی می تواند از فناوری های سیمی و بی سیم استفاده کند و همه دستگاه ها را از طریق یک شبکه اینترنتی به یک نقطه مرکزی به نام هاب یا سوئیچ متصل کند.
به این ترتیب دستگاه ها می توانند با ایجاد شبکه اینترنتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. برای مثال، رایانه‌ها می‌توانند از طریق شبکه خانگی شما به فایل‌ها و چاپگرهای رایانه‌های دیگر دسترسی داشته باشند، تلویزیون‌ها می‌توانند فیلم‌ها یا رسانه‌های ذخیره‌شده در رایانه شما را پخش کنند، و دستگاه‌های دارای اینترنت می‌توانند به برنامه‌ها و خدمات خارج از خانه شما متصل شوند.
مزایای ایجاد شبکه خانگی
یک شبکه خانگی کارایی زمان، سازماندهی، دسترسی و صرفه جویی در هزینه را برای شما فراهم می کند. این به شما امکان می دهد از یک اتصال اینترنتی برای کار با دستگاه های مختلف استفاده کنید و در عین حال به این دستگاه ها اجازه می دهد تا به طور مؤثر با یکدیگر تعامل داشته باشند.
- در کمال تعجب بسیاری از مردم میتوان گفت که ( به جز کامپیوتر ) انواع دستگاه هایی وجود دارند که می توانند از مزایای شبکه خانگی استفاده کنند. به عنوان مثال، یک شبکه خانگی می تواند برای یک سیستم تلفن VOIP، یک سیستم امنیتی خانگی، یک شبکه رسانه خانگی و یک دستگاه ذخیره سازی متصل به شبکه (NAS) استفاده شود.
- سایر محصولاتی که می توانند از شبکه خانگی استفاده کنند عبارتند از: ضبط کننده های ویدئویی دیجیتال (DVR)، تلویزیون ها و نمایشگرهای جدید، پخش کننده های بلوری مجهز به اینترنت، کنسول های بازی ویدیویی، سیستم های اتوماسیون خانگی و چاپگرهای شبکه.
- بر خلاف سیستم های لوله کشی یا برق، نصب شبکه خانگی نیازی به کمک حرفه ای ندارد. اجزای اصلی به راحتی در دسترس و ارزان هستند، و می توانند توسط افرادی با مهارت های کامپیوتری کم پیکربندی شوند.
1- کار اینترنتی: مودم اینترنتی
چه از سرویس اینترنت شرکت کابلی خود استفاده کنید و چه از سرویس DSL شرکت تلفن خود، یک مودم اینترنتی سیگنال اولیه را به سیگنالی تبدیل می کند که می توانید در سراسر خانه خود از طریق شبکه خانگی استفاده کنید.
همانطور که یک اتصال خانه شما را به شبکه متصل می کند، یک مودم اینترنتی نیز شبکه خانگی شما را به سایر نقاط جهان متصل می کند. با کمک خدمات شرکت کابلی شما ( مثلا پارس آنلاین یا همراه اول ) کابل کواکسیال به مودم کابلی شما متصل می شود. در مورد DSL هم می توان گفت ؛ مودم اینترنت آنها به خط تلفن شما متصل می شود.
به خاطر داشته باشید که مجبور نیستید مودم اینترنتی را از ارائه دهنده اجاره کنید. شما آزاد هستید که خودتان مودم را بخرید. مودم های اینترنتی را می توان به صورت آنلاین با قیمت حدود 500 هزار تومان خریداری کرد و به گونه ای طراحی شده اند که کاربر بتواند با پشتیبانی ارایه دهنده ISP آن را نصب کند.
2- ایجاد شبکه اینترنتی: توزیع کننده شبکه خانگی و سوئیچ
هاب شبکه قلب یک شبکه خانگی با چندین پورت اترنت است تا اجزای سیمی بتوانند از طریق یک هاب به اینترنت دسترسی داشته باشند. این دستگاه را به عنوان پریز برقی که برای اتصال همه وسایل برقی خود استفاده می کنید، در نظر بگیرید چون برای هر دستگاهی که می خواهید وصل کنید به یک پورت نیاز دارید.
هنگامی که یک هاب دارید، به سادگی آن را به پریز برق وصل کنید و کابل های اترنت را از دستگاه های موجود در شبکه خانگی خود وصل کنید. در واقع، هر رایانه ای که در 10 سال گذشته فروخته شده است، دارای اتصال اترنت است و کابل ها همه جا هستند.
تفاوت بین توزیع کننده شبکه خانگی و سوئیچ شبکه خانگی چیست؟
یک سوئیچ شبکه خانگی، که گاهی اوقات به عنوان “سوئیچ هاب” نامیده می شود دارای طراحی بسیار کارآمدتری نسبت به هاب شبکه خانگی سنتی است، زیرا داده های لازمه را به دستگاهی که درخواست میدهد هدایت می کند. ما سوئیچینگ را توصیه می کنیم زیرا هاب شبکه خانگی سنتی اکنون با تفاوت کمی در هزینه منسوخ شده است.
در حالی که بسیاری از اجزای شبکه خانگی شما می توانند به صورت بی سیم متصل شوند، هنوز هم برخی از آنها نیاز به اتصال سنتی اترنت به هاب یا سوئیچ دارند. برای مثال، اکثر مودم‌های کابلی، DSL، پروتکل صوتی از طریق اینترنت (VoIP) و رایانه‌های رومیزی قابلیت‌های بی‌سیم داخلی را ندارند.
3- کار اینترنتی: روتر بی سیم
برخلاف سیستم های لوله کشی و برق ساختمان که به اتصالات نیازمند هستند، شبکه های خانگی را می توان به مکان هایی بدون اتصال فیزیکی گسترش داد. برای اتصال شبکه‌های خانگی به دستگاه‌های بدون کابل، روتر بی‌سیم یک افزودنی رایج به هر شبکه خانگی است. در واقع، یک روتر بی سیم ممکن است چندین پورت اترنت نیز داشته باشد که عملکردهای یک روتر بی سیم و یک سوئیچ اترنت را ترکیب می کند.
هنگامی که روتر بی سیم را به یک پریز برق وصل کردید، باید آن را از طریق رایانه خود راه اندازی ( پیکربندی ) کنید. تنظیم معمولا یک کار ساده است زیرا شما به روتر یک نام می دهید و رمز عبور را تأیید می کنید. برای اتصال اینترنت نیز به اطلاعات vpi , vci سرویس دهنده خود نیاز دارید.
ارتباطات بی سیم در شبکه های خانگی دارای اشکالاتی است
سیگنال بی سیم ( Wifi ) ممکن است در تمام قسمت های خانه شما نفوذ نکند، بنابراین ممکن است لازم باشد سیگنال های ضعیف در قسمت های مختلف خانه را تقویت کنید. همچنین سیستم های بی سیم قدیمی در شبکه های خانگی توانایی انتقال جریان های بزرگ داده مانند HDTV را نخواهند داشت. در نهایت، شبکه‌های خانگی بی‌سیم باید ایمن شوند، که نیاز به تنظیمات امنیتی دارد.
روترهای بی سیم حدود 500 هزار تومان شروع می شوند که TP-Link یکی از برندهای برتر است. هنگام ارزیابی روترها، سیگنال بی سیم به صورت 802.11 و به دنبال آن یک حرف ظاهر می شود. هر چه کاراکتر بالاتر باشد، پهنای باند بیشتر است (مثلاً 802.11n بهتر از 802.11b است)
امیدوارم این مقاله مجله تکنولوژی دیجیباران برای شما حاوی نکات ارزشمندی باشد.
